Hiçbir şeye, hiçbir kurum ve kavrama karşı film yapmıyoruz. İnsandan gelen ve insana dönük bir sinema yapıyoruz yalnızca. Kişiliklerin, durumların yargıcı olmak istemiyoruz. Bir sürüye dahil değiliz. Kaderimiz bu dünyada hep yalnız olduğumuz şeklinde algılansa da, aslında değiliz. Rabbimiz her daim bizimle. Eğer herkese uyar ve sürüye katılırsak, kişisel özgürliğümüz yitip gider. Yitip giden özgürlüğümüzle gerçeğin resmini beyaz perdede çizemeyiz.

İstanbul Media Group, hazırlık aşamasında olduğu sinema filmleriyle dünya sinemasında yerini alırken, Türk Sineması’nın hak ettiği değeri kazandırmayı amaçlamakta.

Nefes aldığımız dünya görebilen insana şu önemli ilkeyi öğretir.

Görünen, göründüğü gibi değildir. Konuştuğunuz, iş yaptığınız, hatta ‘ailem’ dediğiniz insanlar, sizin gördüğünüz, görmek istediğiniz gibi değildir. İnsanların içerisindeki gizli bir yapı, gördüklerinizin arkasında saklanarak bekler. Bu insanlar ne söylerlerse söylesinler, nasıl davranırlarsa davransınlar, karakterleri derinlemesine öğrenmemizin tek yolu, onların baskı altında yaptıkları tercihleri bilmektir.

Bertolt Brecht, ‘Fotoğraf realitenin yansıması değil, yansımanın realitesidir’ der. Hemen ardından da  Giorgio Vincenti, ‘Biçimcilere göre, sinemayı sanat yapan ve onu diğer sanatlardan ayıran kurgudur’ diye devam eder.

Aslında salt gerçeğin özünde de kurgu yatmaz mı?.. Yaşadığımız hayatlarımızın tamamı birer kurgudan ibaret değil midir?

Bu yüzden de; Kur’an-ı Kerim ayetlerinde dünyadan söz edilirken, oyundan ibaret bir dünya olarak söz edilmez mi…